Rozdział 6. Wyznanie

Demon nonszalancko siedział na fotelu w salonie w domu Melanie.

Na około niego stałem ja , Ian , Wanda , Rodzice Mel , Jess i Jake . Wszyscy mieliśmy nic nie pokazujący po sobie wyraz twarzy.

• Gadaj gdzie ona jest ?? warknąłem już zniecierpliwiony tą ciszą , która panowała od kilku minut.
• Może ładniej – uśmiechnął się głupio.

Straciłem cierpliwość. Uderzyłem go z pięści w twarz. Poleciała mu krew z wargi i nosa.

Zaśmiał się.

• Eric , spokojnie – powiedziała Wanda. - To do niczego nie prowadzi..

Uspokoiłem się lekko. Ale nadal wewnątrz siebie buzowałem ze wściekłości i myśli , że Mel może się coś stać. Nie mogę jej stracić. Czułem pustkę po tym jak straciłem Marię , miłość mojego życia. Nie chciałem żyć. To było wtedy i uczucie jakie ją darzyłem było bardzo silne. W końcu mogę to powiedzieć. To co czuję do Mel jest tysiąc razy silniejsze niż Marii. I co będzie jak i ją stracę ??

Nie miałem pojęcia.. Więc nie mogłem na to pozwolić. Nie mogę dopuścić by kolejna moja miłość zmarła i to z mojego powodu.

• Proszę , powiedz – błagała Wanda.

Spojrzał na nią. Uśmiech zszedł mu z twarzy. - Zgoda. Pod jednym warunkiem.

• Jakim ?? spytał Ian.
• Mój warunek jest taki. Zaprowadzę was tam gdzie Lucyfer przetrzymuje Melanie , wy w zamian zanim tam wejdziecie to proszę was abyście mnie zabili.
• Chcesz byśmy cię zabili ?? Dlaczego ?? spytała Wanda.
• Wole zginąć z waszej ręki niż z Lucyfera.
• Zgoda – powiedziałem , każdy spojrzał na mnie lekko zaskoczony – Tylko ja to zrobię.

Demon i reszta pokiwali głową.

• No to już ruszajmy – powiedziała Wanda. - Musimy ją znaleźć.

Ian rzucił jej wściekłe spojrzenie.

• Wanda , nigdzie nie idziesz. Rozumiesz.
• Muszę. To moja najlepsza przyjaciółka.
• Nic jej nie będzie . Uratujemy ją.
• Ale.. - wydukała.
• Masz zostać – krzyknął na nią. - To moje ostatnie słowo.

Poleciały jej łzy i wybiegła z pokoju.

• Nic jej nie będzie. - mruknął.
• Pójdę z nią pogadać – powiedziała matka Mel i wyszła również pokoju.

***

• To tutaj – powiedział demon.
  Staliśmy przed wielkim starym magazynem zbudowanym z czerwonej cegły. W niektórych miejscach były dziury w ścianie oraz różnorodne graffiti.
  Miejsce wyglądało na opuszczone. Jakby od kilku lat nikt tutaj nie przychodził.
• Dalej nigdzie z wami nie idę. - powiedział Demon. - Zrób co masz zrobić.
  Wyjąłem mój sztylet za paska. Podniosłem go wysoko nad jego pierś.
  Nagle jakaś siła przycisnęła nas do ściany. Nie mogliśmy się ruszać.
  Demon . Dylan. Zaczął się śmiać.
• Czy naprawdę sądziliście , że tak łatwo się poddamy.
• Dobra robota , chłopcze. - za rogu wyszedł Lucyfer z kilkoma demonami. - Brać ich.

Ja , Jess , Jake oraz Ian byliśmy totalnie sparaliżowani. Nasze kończyny nie reagowały na rozkazy płynące z głowy o jakikolwiek ruch.

Demoniczni żołnierze złapali nas brutalnie i wepchnęli do opuszczonego budynku.

Prowadzili nas korytarzami pełnymi wilgoci , pleśni i bóg wie czego jeszcze.

Na końcu w jedynym z korytarzy były wielkie stalowe drzwi. Gdy podeszliśmy otworzyły się z głośnym stękiem.

Weszliśmy do środka i zobaczyłem Mel przywiązaną linami poprzez ręce do sufitu.

Jej głowa wisiała bezwładnie , a włosy zakrywały jej piękną twarz.

Warknąłem głośno jak jakieś zwierzę.

Lucyfer widząc moją reakcję zaczął się śmiać.

• Spokojnie , na razie nic jej nie jest..
• Melanie – krzyknąłem

Nic żadnej reakcji.

• Zamknij się. Przywiązać ich tak samo jak dziewczynę.

Miałem szczęście , bo „ Powiesili” mnie tuż obok Mel. Zabrali nam całą broń.

Po kilku minutach diabeł i reszta jego hałastry wyszła wraz z nim.

Usłyszałem głęboki wdech Mel. Budziła się.

[ Melanie ]

Głowa strasznie mnie bolała. Wzięłam głęboki wdech. Potrzebowałam tego.

• Melanie – usłyszałam znajomy głos Erica. Miałam już przesłuchy . To przez to , że jestem wykończona.
• Melanie – ponownie głos.

Otworzyłam oczy i spojrzałam w stronę jak mi się wydawało źródła dźwięku.

Tuż obok mnie wisieli tak samo jak ja , Eric , Jess , Jake i Ian.

• Eric , jesteś tu – powiedziałam ledwo. Kaszlnęłam.
• Zabiję ich. - warknął.
• Wszystko jest okey. Jak mnie znaleźliście ??
• Ten cały Dylan nam pokazał gdzie cię szukać , ale to była zasadzka . Czekali na nas.
• Dlaczego cię w ogóle porwali ?? spytał Ian.
• Lucyfer powiedział , że mam w sobie moc , która może naprawić wszystko lub sprowadzić apokalipsę. Twierdzi , że jestem brązowo włosom dziewczyną z przepowiedni.
• Przepowiednia ?? wyjąkała Jess. - To nie możliwe.
• Mel , mówił coś jeszcze ??
• Nie – szepnęłam. Zamknęłam oczy na chwilę.
• Mel , nie zamykaj oczu , słyszysz – warknął Eric.

Spojrzałam na niego.

• Jestem taka wykończona. Chcę chwilę odpoczynku.
• Nie !! Krzyknął.

Drzwi otworzyły się z impetem i do środka wszedł Lucyfer i reszta.

Był zadowolony z siebie.

Podszedł do mnie i złapał za brodę. Poczułam ból. Stęknęłam.

• Obudziłaś się , kochanie.
• Nie mów na mnie „kochanie” - wyjąkałam.
• Będę mówił jak chcę. Zamknąć ich w celach. - rozkazał.
• Oddzielnie czy razem ?? spytał jeden z nich.
• Tą dwójkę – wskazał na mnie i Erica. - Razem , a resztę to jak chcecie.
• Tak jest.

Demony odwiązały nas. Byłam sparaliżowana. Anioły chyba też. Ich nogi się nie ruszyły.

Ciągnęli nas korytarzem. Czułam się coraz gorzej. Byłam strasznie wykończona.

Zamknęłam oczy i zalała mnie ciemność.

***

Obudziłam się jakiś czas później. Czułam ciepłe , oplatające mnie ramiona.

Kręciło mi trochę w głowie. Poruszyłam się. Podniosłam głowę w górę i napotkałam wzrok Erica. Cieszył się , że się obudziłam.

• Dzięki , bogu – szepnął cicho by reszta nas nie usłyszała.
• Spokojnie , jeszcze żyję – powiedziałam równie cicho jak on.
• Ledwo.
• Ale żyję. A co będzie jeśli..?
• Jeśli co ??
• Jeśli zginiemy.
• Nie zginiemy . Rozumiesz.. Nie pozwolę.. Nawet jeżeli będzie trzeba to poświęcę dla ciebie moje życie.
• Co ?? Nie możesz.. Nawet nie dla mnie..
• Dla ciebie zrobię wszystko..
• Możesz wszystko , ale nie to.. Nie pozwolę na to.
• Nie o ty o tym decydujesz to moje życie i ja zdecyduję co z nim zrobię.
• Proszę , nie rób tego.. Nawet o tym nie myśl – w moich oczach zebrały się łzy. Schowałam twarz między szyją , a jego barkiem. Objął mnie mocnej.
• A tak w ogóle – zaczęłam – Dlaczego to robisz ?? Z poczucia obowiązku czy jest coś więcej ??

Nie odpowiedział tylko patrzył.

• Powiedz mi.. Nie okłamuj mnie.
• Prawda jest taka.. - przerwał
• Jaka ??
• Jest taka , że kocham cię. - złapał mnie za twarz i pocałował w usta. Odwzajemniłam jego pocałunek. Usta miał miękkie. Mogłam tak wiecznie. Złapał mnie w pasie i przycisnął do ściany nie przerywając. Włożyłam mu ręce pod koszulkę. Czułam jego muskularny brzuch pod palcami. W końcu przerwał. Oddychaliśmy ciężko.
• Ja też cię kocham – powiedziałam.
• Jesteś najlepszym co mi się w życiu zdarzyło.
• A twoja dawna miłość. Mówiłeś , że więcej nikogo do siebie nie dopuścisz.
• Wiesz chciałem , próbowałem cię nie dopuszczać , ale to jest silniejsze. To co kiedyś czułem do mojej dawnej miłości to nic w porównaniu co czuję do ciebie. Cieszę , że cię mam.
• Nie mów tak

Był zaskoczony tym co powiedziałam. '

• Dlaczego ?? Przecież mówię co czuję do ciebie.
• Nie o to mi chodzi.. Mówisz mi to jakbyś się ze mną żegnał. Nie poświęcisz się . Nie dla mnie. Nie jestem tego warta.
• Jesteś. Nawet nie wiesz jak bardzo.

Przytuliłam się do niego. Nagle sobie coś przypomniałam.

• A co będzie dalej ? Przecież.. wy macie zakaz być z ludźmi w taki sposób.
• Coś wymyślę..
• A jeśli nie.. a jak się ktoś dowie i powie..
• To pewnie będę musiał odejść.. Nie będę cię już chronił. Będzie to robił ktoś inny.

Odsunęłam się od niego i wstałam na nogi. Na szczęście się pode mną nie ugięły. Odwróciłam się do niego tyłem. Miałam łzy w oczach. Patrzyłam w przestrzeń. Usłyszałam , że wstaje i podchodzi.

Objął mnie od tyłu ramionami.

• Nie możemy być razem. - powiedziałam mechanicznie.
• Możemy
• Ale przecież.. ??
• Posłuchaj.. mam nadzieję , że jesteś wierząca. - kiwnęłam głową. - Bóg istnieje choć nigdy nie miałem z nim do czynienia. Z tego co wiem to on wszystko wie nawet to co się teraz dzieje.
  Mam namyśli , że skoro nie ingeruje w to. Nie przysłał nikogo po mnie to znaczy , że to pochwala. Ponieważ skoro by się to mu nie podobało , to zrobił by ze mną porządek kiedy zaczynałem się w tobie zakochiwać. Nie zrobił tego. Nie sądzisz , że to ważne ??
• Tak to ważne , ale dlaczego łatwiej jest uwierzyć w te gorsze rzeczy..
• Wszystko będzie dobrze. Zobaczysz.
• A jak to jest z tym poświęceniem życia ?? spytałam.
• To jest na zasadzie , że jeżeli człowiek , którego jesteś stróżem umiera , anioł może go uleczyć.
• To dobrze – ucieszyłam się
• Jest jeden mały problem. Podczas uleczania anioł oddaje swoją energię życiową. Czyli kiedy ratuje człowieka na którym mu zależy , on sam umiera.
• Ty chcesz to zrobić w razie gdyby.. - nie dokończyłam – Mam rację ??

Kiwnął głową.

• Nie pozwolę na to..
• To nie twoja decyzja tylko moja... To moje życie..
• I co ci to da.. ?? Uleczysz mnie. Co ja z tego będę miała. Nie mogę żyć bez ciebie.
• Ja bez ciebie też nie będę mógł.

Łzy poleciały mi z oczu. Poczułam w ustach słony płyn. Mrugałam by je odgonić , ale i tak leciały. Wybuchłam płaczem.

• Mel , spokojnie. Nie myśl o tym.

Pokręciłam głową . Położył mi dłonie na policzkach i pochylił się by mnie pocałować.

Oddałam go. Bałam się , że to może być mój drugi i jednocześnie ostatni pocałunek od Erica.

• Och , jaka ckliwa scena – usłyszeliśmy Lucyfera.

***

Eric stanął przede mną i zakrył mnie swoim ciałem. Nagle znowu jego ciało stało się wiotkie i upadł na ziemię. Na jego twarzy malował się ból. Krzyknął. Walczył z mocą Lucyfera.

Mi nic nie robił.

Padłam na ziemię przy skręcającym się z bólu aniele. Położyłam mu dłonie na klatce piersiowej. Łzy poleciały mi z oczu.

• Przestań – krzyknęłam – Zrobię wszystko tylko przestań , proszę ..

Lucyfer uśmiechnął się szeroko.

Reszta aniołów przyglądała się całej sytuacji ze wściekłością.

• Kochasz go , a on kocha ciebie – zaśmiał się. - Szkoda tylko , że on zginie..
• Nie – błagałam – Zostaw go w spokoju. To mnie chcesz nie jego. Proszę.
• Koniec. Zamknij się.

Padłam sparaliżowana na Erica. Mieliśmy twarze na tej samej wysokości. Patrzyłam mu w oczy , a on w moje. Łza mi poleciała.

• Zabrać ją do moich salonów oraz jego też.

***

Byłam przywiązana do krzesła wraz z Ericiem , który był po drugiej stronie wielkiego pokoju w , którym się aktualnie znajdowaliśmy.

Był rozwścieczony.

• Wszystko będzie dobrze , Mel. Zobaczysz.

Kiwnęłam głową.

Lucyfer wszedł do pokoju , ubrany w biały fartuch i gumowe rękawice.

Miał wielkiego banana na twarzy. Bałam się.

Tuż za nim wszedł jeden z demonów pchając wózek z dziwnymi urządzeniami.

Mój Boże.. On chce go torturować.

Diabeł wziął do z wózka srebrny sztylet.

Przejechał po nagiej skórze Erica. Anioł krzyknął. Z jego ręki pałało białe światło.

- Nie !! - krzyknęłam.